14 şubat 2016

çoğu kişinin yine sap geçireceği günlerden biri. bazıları da seks filan yapar belki. ben de bu tarihte olası bir seks durumu olmazsa twerkçülerimi sap kişileri destekleyeceğim.

sana sevdanın yolları bana yalnızlığın esasları

yalnızım. yalnızsın. yalnızlar.

çok gereksiz ama sevgiliyi görmeye sebep olacaksa güzel olabilir. (bkz: bana seni gerek seni)

doğum günümden iki gün öncedir. sevgilim olsa tek hediye alıp tasarruf edecek ama allahtan sevgilim yok.

madem bu kadar insan yalniz neden bi kadar insan yalniz

şubat ayının on dördüncü günü.

pazara gelmesi devamsızlıktan kurtarmıştır

1 aylık tatilimin son günü :* evde yatıcam,bol bol fifa 16 oynayacam.

genç bir edebiyat hocam vardı çok seviyordum onu bugün feysine yazdigi şey içimi burktu paylaşmak istedim sizinle izninizle. bugün 14 şubat... kimisi yalnızlığından şikayet ediyor bugün, kimisi mutluluğundan dem vuruyor. benim için genelde öylesine bir gündü...ama tam bir yıldır 14 şubat benim için çok farklı bir şeyi ifade ediyor. kendimi gerçekten çaresiz hissettiğim, ilk defa elimin kolumun bağlandığı ve ilk defa kelimenin tam anlamıyla eksildiğim bir gün bugün... acıyı çok gördüm, çok yaşadım diyordum kendime... ilk defa bir acı bu kadar tekme tokat daldı benliğime... ilk defa bir acı karşısında suskun kalamayıp çığlık attım. bugün 14 şubat... tam bir yıl önce tam da bu saatlerde soğuk bir morgda son kez gördüm babamı... toprağın altına koyuluşunu izleyene kadar da inanmadım gittiğine... hâlâ inanmakta zorluk çektiğim anlar oluyor. sanki hep orada, köşesindeki koltukta oturuyor hâlâ... eli çenesinde dışarıyı izliyor sessizce... hâlâ beni gülümseyen gözlerle karşılayacak gibi... ama her gittiğimde sadece duvardaki fotoğrafında görebiliyorum gülümsediğini... bir yıldır yok babam. tam bir yıldır eksiğim... eksiğiz... iyi ki benim babam olmuşsun, seni seviyoruz